هدف از این مطالعه توصیف و مقایسه افسردگی، اضطراب و تشویش و کیفیت زندگی با توجه به ارتباط افراد با قربانی خودکشی، بین گروهی از افراد که رابطه نزدیکی با قربانی خودکشی داشتند و گروهی که ارتباط دور تری با قربانی خود کشی داشتند، در طول دوره‌های حاد داغداری است.(در طی یک ماه بعد از مرگ)
گروه خویشاوندان نزدیک شامل همسران، والدین، فرزندان، خواهر و برادر و گروه خویشاوندان دور شامل خاله ها، عمه ها، دایی ها، عموها و اقوام پسری و دختری(خواهرزاده و برادرزاده ها) می باشد. به وسیله آنالیز کوواریانس، تفاوت علایم در دو گروه تحلیل شد. نتایج نشان می‌دهند که با کنترل اثرات سن و جنس، بازماندگانی که روابط نزدیکی با قربانی خودکشی داشته اند به طور چشمگیری دچار سطح بالایی از افسردگی و نگرانی و تشویش هستند و سطح سلامتی روانی کیفیت زندگی آنها پایین است. از نظر آماری تفاوت معناداری در سطح سلامت جسمی آنها دیده نشد. اختلالات ذهنی با تغییر در عواطف، خلق و خوی، رفتار، ادراک، تفکر و یا ترکیبی از بعضی از این موارد مشخص می‌شوند و با درصدی از پریشانی و اندوه و آسیب عملکردی همراه هستند. مطالعه "هزینه های مازاد بیماری" نتیجه داده است که اختلالات ذهنی بر سلامت و بازدهی تاثیر می‌گذارد و بازدهی اغلب کمتر گزارش می‌شود. همچنین در امریکا اختلالات ذهنی در کنار بیماری های قلبی و سرطان یک عامل بزرگ ناتوانی است. خودکشی یکی از مشکلات مهم، سلامت عمومی است که مکرراً به عنوان یکی از پیامد های اختلالات ذهنی رخ می دهد.
)