حکمتی مقدم, سید حسین, جبالی, علی. (1397). ارزیابی قدرت نانوذرات اکسید سریوم عامل دار شده با آپتامر ضد اینترلوکین 17 در کاهش التهاب مغزی و درجه بیماری در مدل موشی بیماری مالتیپل اسکلروزیس. بیهق, 23(1), 21-34.
سید حسین حکمتی مقدم; علی جبالی. "ارزیابی قدرت نانوذرات اکسید سریوم عامل دار شده با آپتامر ضد اینترلوکین 17 در کاهش التهاب مغزی و درجه بیماری در مدل موشی بیماری مالتیپل اسکلروزیس". بیهق, 23, 1, 1397, 21-34.
حکمتی مقدم, سید حسین, جبالی, علی. (1397). 'ارزیابی قدرت نانوذرات اکسید سریوم عامل دار شده با آپتامر ضد اینترلوکین 17 در کاهش التهاب مغزی و درجه بیماری در مدل موشی بیماری مالتیپل اسکلروزیس', بیهق, 23(1), pp. 21-34.
حکمتی مقدم, سید حسین, جبالی, علی. ارزیابی قدرت نانوذرات اکسید سریوم عامل دار شده با آپتامر ضد اینترلوکین 17 در کاهش التهاب مغزی و درجه بیماری در مدل موشی بیماری مالتیپل اسکلروزیس. بیهق, 1397; 23(1): 21-34.
ارزیابی قدرت نانوذرات اکسید سریوم عامل دار شده با آپتامر ضد اینترلوکین 17 در کاهش التهاب مغزی و درجه بیماری در مدل موشی بیماری مالتیپل اسکلروزیس
1مجتمع امام رضا، گروه علوم آزمایشگاهی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران
2نویسنده مسول، استادیار، دکتری نانوفناوری پزشکی، گروه علوم آزمایشگاهی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران
چکیده
زمینه و هدف: بیماری مالتیپل اسکلروزیس (ام اس) یک بیماری التهابی عصبی است که عامل ناتوانی جسمی در جوانان به ویژه در بانوان می باشد. هدف این مطالعه ارزیابی اثر نانوذرات اکسید سریوم عامل دار شده با آپتامر ضد اینترلوکین 17 در کاهش التهاب مغزی و درجه بیماری در مدل موشی بیماری ام اس بود. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع تجربی بود و نخست، مدل بیماری با استفاده از عصاره های استخراجی شامل PLP و PBP ایجاد گردید. سپس نانوذرات اکسید سریوم عامل دار شده با آپتامر ضد اینترلوکین 17 سنتز و به مدل های حیوانی ایجاد شده تزریق گردید. بعد از ارزیابی حسی و حرکتی موش های مورد مطالعه، بیان نسبی ژن های التهابی (اینترلوکین 17 و اینترلوکین 10 و اینترلوکین 6 و اینترفرون گاما) در مغز ارزیابی شد. یافته ها: این مطالعه نشان داد که عصاره های PLP و MBP توانستند به خوبی مدل بیماری را به وجود آورند. نانوذرات اکسید سریوم عامل دار شده با آپتامر ضد اینترلوکین 17 نتوانست علایم را تا حدودی کاهش دهد اما توانست در برخی ژن ها مانند ژن اینترلوکین 17 و اینترلوکین 6 در هفته سوم تاثیر گذار باشد و التهاب را مقداری کاهش دهد. نتیجه گیری: از این مطالعه چنین می توان نتیجه گرفت که نانوذرات اکسید سریوم عامل دار شده با آپتامر ضد اینترلوکین 17 تاحدی می تواند جلوی پیشرفت بیماری را بگیرد. این در حالیست که بایستی فارماکودینامیک و فارماکوسینتیک این نانودارو در مطالعات آینده مورد ارزیابی قرار گیرد.
Evaluation of Cerium Oxide Nanoparticles coated with Anti-Interleukin 17 Aptamer in Reducing of Brain Inflammation and Degree of Disease in the Model of Multiple Sclerosis
نویسندگان [English]
syed hosein hekmatimoghadam1؛ ali jebali2
1Imam Reza Complex, Department of Laboratory Sciences, Faculty of Paramedicine, Yazd Shahid Sadoughi University of Medical Sciences, Yazd, Iran
2*Assistant Professor, Department of Laboratory Science, Faculty of Paramedicine, Shahid Sadoughi University of Medical Sciences, Yazd, Iran
چکیده [English]
Background and Aims: Multiple sclerosis (MS) is an inflammatory neurological disorder that causes physical disability in young people, especially in women. The purpose of this study was to evaluate the effect of cerium oxide nanoparticles coated with anti-interleukin-17 aptamer in reducing the inflammation of the brain and the degree of disease in the mice with MS. Materials and Methods: This study was an experimental study, and the disease model was first developed using extracts including PLP and MBP. Then the cerium oxide nanoparticles coated with Anti-Interleukin 17 aptamer were injected into animal models. After sensory and motor evaluation of the mice, the expression of some inflammatory genes (interleukin 17, interleukin 10, and interleukin 6 and interferon gamma) was evaluated. Results: This study showed that myelin extract was not able to develop a disease model, but PLP and MBP extracts were able to produce good disease. Cerium oxide nanoparticles coated with anti-interleukin 17 aptamer could not affect on symptom but could decrease some genes such as the interleukin 17 gene and interleukin 6 in the third week and reduce inflammation to some extent. Conclusion: It can be concluded that Serum oxidized nanoparticles coated with anti-interleukin 17 aptamer can somehow prevent the progression of the disease. However, the pharmacodynamics and pharmacokinetics of this nanodrug should be evaluated in future studies.
کلیدواژه‌ها [English]
MS, nanoparticles, cerium oxide, aptamer, animal model
ابتدای صفحه